‘‘පජ’’ ලකය සනම ජනපයම නළය සමනය ලම ගන ඔබට හඟනන මන ຩයට ද?
ප຺මකර සතටක. වචනයන සතර කරනන බ තර සතටක.
![]() |
![]() |
![]() |

කහතම නහ. ඒත සමහර වලවට ඉනຩයන නළය කයන ද කයදຩ මට ප ຺කක තබණ. ඒ අනව බලදຩ ඉතන සමනය ශල අවසථවක.

ඉතමතම ຺ලභ අවසථවක. නමත මම උපනන මහຬය. තමන උපනන රຬ ලබන සමනය ඕනම කලකරවකට අතශයනම වන දයක.

කසපබ වතගත සමන සක ඒ වන ටත ලබ තබණ. ඉතන ඒ ගන කහමටත සතන හය. මකද ‘කසපබ’ ට සමන ලම අප කවරත ලබ සමන වගය. අප කසපබ පවල ຩනල ඉවරය. ඒ නස මම ම ගන හතව නහ. නමත නම යජන තබණම ඒක සහනයක ද කයලත මට හතන.

තවමත මම සරගන ලවක වළක අත ප යනව වග දනනන. දන මම ඉකමණටම ආයත පළව පය තබනන ඕන. එචරටම මට සතටය.

තනක ය කයන එක තරක කයල මຩ. මට වචනයන තරක ඒ අයට සතත කරනන බහ. ඔවනට මම හදවතනම ආදරය, ආදරය, ආදරය...

කත දකක නහ, ඒ මග අමවය. අජලක තපටය සඳහ මව තරගන සයຬ, මම එහ රඟපනන බහ කයදຬ, අම තමය කව පජ ඔය උපනන ලක, ඔය එහට මනව හ කරනන ඕන කයලය. ඒ නස උපන රටට වඩක කරනන වලවක නහ කයනන එප කව. ඒත මම ඒක ගණන ගතත නහ. පසස සය කල කරල, ච ຺ අජලක හම ලසසනය, මම පටපත කයව, ඔය කරනන කව. සය පන කයල හතගන මම එය කළ. අමට ලක ශවසයක තබණ. අමට මග ගරවය, ආදරය, සනහස එකක සමනය එයග අතට ຺නන.

ඒ වලව මග ඉසසරහ හය සනල ස, සමරතන ຩසනයක සහ ණක බලසය යවළය. එයල මට සබ පතව.

ඒ වලව කසපබ වනවන සමන ලබ ගනමට ණ අකක ຩක හය. ඇයගන මලනම සබ පත ලබණ. ඊට පසස නලຒ අකක ඇත සබ පතව. මග ආසනය අසල ස යශධ අකකත සබ පතව. ඊට පසස උළල අවසන ගඩක අය සබ පතව.


මම හමදම ලකවට ආදරයන. පසප එක වຌපර බවත ලකය බහ රටවලට ගහන තබණත වຌපර ගහන තයනන මග උපන රට ලකවටය. මම ලක පຩ වනව කයලත කයල තයනව. දන ඒක යථථයක කරල ඉවරය.

![]() |
![]() |

සහතකනම ඒක සහනයක.

මට තරගය තයනන ම එකක තරය. කරන ද වනවන සයයට සයක නවය, සයයට දහක කපම මග පරදදය. මම ම එකකය තරග කරනන.

දළ නමණයක රඟපව. එය ඉຩය ຬ තරගත . ඊට ලක රසකයනගන ශල පතචර ල. තවත හ ලසසන තපටයක.

‘‘පයඹනන ආසය ඔබ හ ම’’

‘‘ඔය මට හමදම බර කළ වච කළ, ම කසවත පරයම... හම තනම පතය - කභණඩය...’’
0 comments:
Post a Comment